Усе нашы звадкі-спрэчкі
сплывуць, як з вадой снягі.
Не ў полымі цьмяным свечкі,
каханне — ў святле вяргінь.

Каханне — пакуль мы разам.
Каханне — дакуль жывём.
Не дзеля высокай фразы,
каб сын меў бацькоўскі дом.

Ты звадкі, прашу, і спрэчкі
забудзь, а ў душы пакінь —
не цьмяны пялёстак свечкі,
а светлы букет вяргінь.

• эдуард-акулін/эдуард-акулін-трыялет
• эдуард-акулін/эдуард-акулін-прыйдзе-час-і-яна-міне
• эдуард-акулін/творчасць-эдуарда-акуліна
• эдуард-акулін/эдуард-акулін-журавіны-бяруць-жанчыны
• эдуард-акулін/эдуард-акулін-шлях-да-радзімы