Зіма ў разгары. Сцюжа. Іней.
І вецер з поўначы прыбег.
На дрэвах – бэзавы, і сіні,
і белы, і ружовы снег.

У футра цёплае адзета
ў садзе яблыня стаіць.
Яна стамілася за лета,
напрацавалася і спіць.

Не чуе песенькі сініцы,
не чуе гоману вятроў.
Ёй сёння спелы жнівень сніцца,
яго гарачая любоў.

Ёй сніцца яркі дзень высокі,
паветра жнівеньскага пах –
сваіх дзяцей чырванашчокіх
яна трымае на руках.

• яблынька-дзічка
• Анатоль Вярцінскі — Яблыня ў горадзе
• саджанцы
• Пятрусь Макаль — Яблыня
• лясная-карміцелька