Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:уладзімір-караткевіч:уладзімір-караткевіч-цыганскі-кароль [2025/08/23 15:53] – vedybeadmin
+++ творы:уладзімір-караткевіч:уладзімір-караткевіч-цыганскі-кароль [2025/08/23 15:58] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 7: / Радок 7: @@
 ====== Уладзімір Караткевіч — Цыганскі кароль ======
-Патрыятызм, рамантычнае светаўспрыманне, вольны палёт фантазіі, адчуванне глыбіні, шырыні і багацця народнага жыцця сталі вызначальнымі рысамі творчасці [[litpers>уладзімір-караткевіч|Уладзіміра Караткевіча]]. Ён пісаў страсна і зацікаўлена, па-свойму глядзеў на падзеі, звяртаўся не толькі да значных, істотных, але часам і да кур'ёзных момантаў айчыннай гісторыі. Напрыклад, у гумарыстычна-сатырычнай аповесці "Цыганскі кароль" (1958) закрануў факт існавання ў канцы XVIII стагоддзя на Гродзеншчыне цыганскага "каралеўства".\\
+Патрыятызм, рамантычнае светаўспрыманне, вольны палёт фантазіі, адчуванне глыбіні, шырыні і багацця народнага жыцця сталі вызначальнымі рысамі творчасці [[постаці/уладзімір-караткевіч|Уладзіміра Караткевіча]]. Ён пісаў страсна і зацікаўлена, па-свойму глядзеў на падзеі, звяртаўся не толькі да значных, істотных, але часам і да кур'ёзных момантаў айчыннай гісторыі. Напрыклад, у гумарыстычна-сатырычнай аповесці "Цыганскі кароль" (1958) закрануў факт існавання ў канцы XVIII стагоддзя на Гродзеншчыне цыганскага "каралеўства".\\
 Матэрыялы для аповесці ўзяў з [[слоўнік/нарыс|нарыса]] Адама Кіркора "Народнасці Літоўскага Палесся і іхняе жыццё", змешчанага ў трэцім томе "Живописной России" за 1882 год, і напоўніў іх рэаліямі тагачаснага жыцця, смешным і гарэзлівымі, пацешнымі і трагічнымі, вясёлымі і сумнымі. Сакавітымі, у духу "фламандскай школы", фарбамі малюе стравы і гулянкі ў "палацы" Якуба Знамяроўскага, каларытна, у гумарыстычна-гратэскавым плане, падае сцэны адной "з самых славутых войнаў, якія вёў кароль Яку б Першы".\\
 Пісьменнік не толькі з'едліва характарызуе цыганскае "каралеўства", выкрывае недарэчную сістэму дзяржаўнага кіравання, але і разважае пра гістарычны лёс Беларусі, закранае істотныя пытанні сацыяльна-грамадскага і нацыянальнага быцця. Паказальныя ў гэтым выпадку словы медыкуса: "Не краіна, а плод шалёнай фантазіі бога... Не грамада, а авечы статак. Вось прыпомні мае словы: яшчэ і новае стагоддзе не настане, а гэтая гнілая дзяржава знікне з зямлі... I хоць бы дзе агеньчык! Па ўсёй зямлі маўчыць хлоп". Медыкус — гэта alter ego аўтара. Ягоныя выказванні прасякнуты трывогай і болем за родны край, напоўнены шматзначным сэнсам: "На нашай зямлі дрэнна жывецца вучоным, асабліва калі яны беларусы", "мы — гной пад нагамі чужынцаў".\\