О хараство асенніх дзён празрыстых,
Бязгугарнасць прыроды і спакой.
Урачыста полем з пушчаў залацістых
Прыйшла туга і пала над вадой.

А там застыла яснасць даляў чыстых
Над цёмнай рунню й чорнай цаліной,
I холад лёгкі ў косах прамяністых
Разліла сонца хваляй нежывой.

Наўкол сляды павольнага канання
I веліч нетутэйшага маўчання.
Прымаю корна сон зямлі азурны.

I летуціцца сцішанай душы
Такі ж спакой, халодны і бязбурны,
I адцвітанне яснае ў цішы.

1925

• вянок-санетаў
• максім-багдановіч/максім-багдановіч-санет-замёрзла-ноччу-ш
• санет
• янка-купала/янка-купала-для-зямлі-прадзедаў-маіх
• максім-багдановіч/максім-багдановіч-санет-паміж-пяскоў-егі