О Беларусь, мая шыпшына,
зялёны ліст, чырвоны цвет!
У ветры дзікім не загінеш,
чарнобылем не зарасцеш.

Пялёсткамі тваімі стану,
на дзіды сэрца накалю.
Тваіх вачэй – пад колер сталі –
праменне яснае люблю.

Ніколі пройме з дзікім ветрам
не развіваць дзявочых кос.
Імкнешся да Камуны Свету,
каб радасць красавала скрозь.

Варожасць шляху не зачыніць:
у перашкодах дух расце.
О Беларусь, мая шыпшына,
зялёны ліст, чырвоны цвет!

1925

• Уладзімір Дубоўка — Паляжам мы
• Уладзімір Дубоўка — Часіна ды з сокам рабіны...
• Уладзімір Дубоўка — Як сінячок да сонца лётаў
• Лірыка Уладзіміра Дубоўкі
• уладзімір-дубоўка