І дзень і ноч шалее завіруха,
Па шыбы вокны замяла,
У коміне галосіць вецер глуха,
– Ні выйсці, і ні выехаць з сяла.

Іскрысты снег на сонцы слепіць вочы,
Рыпіць пад палазамі і ступой,
Блакітам адлівае сярод ночы.
Мільгаюць зоры, ціша і спакой.

Пабеленыя снегам аканіцы,
Між трэшчын тлеюць рысачкі святла.
Такою мне мая Радзіма сніцца,
Дзе ўсе шляхі завея замяла.

Такою любаю з далёкіх дзён
Яна прыходзіць у чароўны сон:
Чым снег і завіруха, і зіма,
Здаецца, прыгажэйшага няма.

• Міхась Чарот — Завіруха
• завіруха
• бура
• Эдзі Агняцвет — Галоўны дворнік
• Алесь Гарун — Завіруха