Уцякала зіма ад вясны
Па кустах вербалозаў рагатых, —
Ёй каптан абарвалі яны,
I на голлі матляецца вата.

Уцякала зіма ад вясны,
Уцякала па рэках, азёрах,
Лёд затрэскаў, закрэктаў, заныў,
Здрадзіў лёд —

і вада на прасторы.

Толькі звон крыгалому ачах —
Брод шукаюць бярозы-бяглянкі
I трымаюць на ніцых¹ плячах,
Як дзяцей палахлівых,

буслянкі.

А вясна даганяла зіму;
Заяц скочыў у лужу блакіту,
Бо на хвост наступіла яму,
I пралескі распырскаў, раскідаў.

I ўцякала зіма ад вясны,
Пад нагамі ламачча затлела,
Парастрэсла па сцежках лясных
Снег апошні свой

з ландышаў белых.

Уцякала зіма ад вясны —
Уцякала.

¹ Ніцы — які мае доўгія звісаючыя галіны (пра дрэвы і кусты).

• цішка-гартны/цішка-гартны-зімовы-вечар
• кастусь-жук/кастусь-жук-снежань
• ларыса-геніюш/ларыса-геніюш-на-каньках
• зімой-у-лесе
• кастусь-жук/кастусь-жук-беларуская-зіма