Мы толькі ходзім па зямлі,
А думкі нашыя ў нябёсах.
I Млечны Шлях,
Як вечны посах,
Відзён з туманнай араллі,

Каб не забыўся напамін,
Што зоры –
Нашых мар радзіма.
I зорамі вачэй глядзім мы
На зорны пыл былых сцяжын.

Па зорах вызначаем лёс,
Па зорах на зямлі варожым.
I трызнім даўнім падарожжам,
Якім нізрынуты з нябёс.

Перабіраюць нашы дні
Для памяці
Ружанец зораў,
I незямнога смутку жораў
Нас кліча ў вырай вышыні.

• рыгор-барадулін/творчасць-рыгора-барадуліна
• рыгор-барадулін/рыгор-барадулін-уцякала-зіма-ад-вясны
• рыгор-барадулін
• рыгор-барадулін/рыгор-барадулін-світанняў-я-з-табой-не-с
• рыгор-барадулін/дзіцячая-паэзія-рыгора-барадуліна