Радок – спадман, ён толькі рамяство,
штуршок да неспакою і сумнення.
Уяўным развярэдзіць хараством,
няспраўджаным апаліць летуценнем.

Я шмат разоў пытала, што ёсць Ты,
ў сяброў сваіх, у птушак, у сумлення…
Ты дадаеш бяздумным пустаты,
разумнікам не дадаеш гарэння.

Ты ў снах маіх гаротніцай крычыш
і дзіўна спакушаеш паднябессем,
арліцаю здаешся на плячы
і б'еш наводмаш салаўінай песняй.

Бываю часта рознаю ў жыцці:
і сейбіткай, і часам пабірахай…
Што ж Ты такое? – зноў пытаю ў птаха,
птах у прастору гулкую ляціць.

1981

• іншае/сучасная-літаратура-беларусі/сучасная-паэзія-беларусі
• ніл-гілевіч/матывы-і-вобразы-паэзіі-ніла-гілевіча
• аркадзь-куляшоў/паэзія-аркадзя-куляшова-яе-тэматыка-грам
• іншае/сучасная-літаратура-беларусі/сучасная-беларуская-паэзія-яе-тэмы-і-воб
• пімен-панчанка/духоўны-свет-лірычнага-героя-ў-паэзіі-пі