Пакуль жыву – агнём гару!
Іначай быць ніяк не можа.
Я сонца некаму дару,
і нехта ў горы мне паможа.

Прарвецца з сэрца жалю спеў,
маё дзіця яго пачуе,
я некаму дарую гнеў,
і нехта слабасць мне даруе.

І абяцае добрым быць
дзень сённяшні і дзень наступны,
вучу душу сваю любіць
усё, што позірку даступна, –

ад хаты і да мураша,
ад небасхілу да асфальту,
пакуль жыву, – нясі, душа,
любві зямной зямную варту.

• сяргей-грахоўскі/сяргей-грахоўскі-казкі-жыцця
• максім-багдановіч/максім-багдановіч-жывеш-не-вечна-чалавек
• алесь-гарун/алесь-гарун-жыццё
• сяргей-грахоўскі/сяргей-грахоўскі-бяссмерце
• леанід-галубовіч/леанід-галубовіч-дзяцінства-пачынаецца-з