Як ціха яблыні шумяць

у нашым садзе,

мы адвячоркам ля акна

з табой прысядзем,

пачну расказваць пра сябе, –

табе цікава,

а мне лавіць бы на сябе

пагляд ласкавы.

Жаночы лёс – няпросты лёс,

я гэта знаю,

удосталь смеху, ўдосталь слёз

усё прымаю,

да сэрца блізка не бяры

мае нягоды,

яшчэ спяваюць салаўі

мне цераз годы.

Як ціха яблыні шумяць

у нашым садзе,

давай жа, мама, ля акна

з табой прысядзем,

цень адвячоркавы, густы

на шыбку ляжа,

табе пра тое, што утаю,

вясна дакажа…

1981

• на-скрыжаванні
• i-надыходзіць-дзень
• Янка Золак — Ода маці
• да-маці
• сустрэча-з-маці