Калі на сэрцы хмарна,
Калі ў душы зіма,
Не вохкай, дружа, марна
I не ўздыхай дарма.
Не зеляней ад злосці
У смутку і журбе –
Пакліч ты сонца ў госці,
Як друга да сябе.
Насустрач небасхілу
Далоні працягні –
I спусціцца свяціла
У дом твой з вышыні.
Дружы з блакітнай казкай,
Сябрам заўжды ў жыцці
I позіркам, і ласкай
Свяці, свяці, свяці!