Калі надыдзе час спачыну,
Адна ёсць просьба да зямлі:
Накрый мяне крылом арліным,
Крыло галубкі пасцялі.

Абодвум з дзён маленства босых
Зайздросціў я, як ні кажы, –
Глядзеў услед арлу ў нябёсах
Ды галубінай быў душы.

А ўсё ж калісьці, у нейкім ранні,
З праменнем першым па расе
Не клёкат грозны – вуркаванне
Няхай мне вецер прынясе.

• пятрусь-броўка/асноўныя-матывы-вобразы-і-мастацкія-асаб
• пятрусь-броўка/творчасць-петруся-броўкі
• пятрусь-броўка/пятрусь-броўка-кропля
• пятрусь-броўка/пятрусь-броўка-зямля-беларусі-урывак-з-п
• пятрусь-броўка/пятрусь-броўка-кастусь-каліноўскі