Гэта старая версія дакумента!

Пятрусь Броўка — Запаветнае

Да роднай зямлі
Я навечна прырос
Карэннямі сосен усіх
I бяроз.

Як вецер у буру
Б’е ў вокны і дах,
Так сэрца маё
Неспакойна ў грудзях.

Як ранне вясною
Іскрыцца расой,
Так нівы я ў горы
Абсыпаў слязой.

Як шчасце між бору
Пабачыць мой зрок, –
Здаецца, ўздымаюся
Я да аблок.

Тады заспяваю,
Забыўшы бяду,
I, як па вясёлцы,
Да сонца іду.

Падобныя старонкі

пятрусь-броўка/пятрусь-броўка-кропля
пятрусь-броўка/пятрусь-броўка-кастусь-каліноўскі
пятрусь-броўка/асноўныя-матывы-вобразы-і-мастацкія-асаб
пятрусь-броўка/творчасць-петруся-броўкі
пятрусь-броўка/пятрусь-броўка-зямля-беларусі-урывак-з-п