Мне не забыцца песні той даўняе вясны:
– На Мурамскай дарожцы стаялі тры сасны…

Хадзілі мы, спявалі, і з песняй ты цвіла.
Александрына, помніш, якою ты была?

Цяпер магу прызнацца, тады пачаў кахаць,
Цябе з ніякай кветкай не мог я параўнаць.

Сказаць, што васілёчак, дык фарба ў ім адна,
Сказаць, што ты лілея, – сцюдзёная ж яна.

Сказаць, што ты званочак… Ды ўсіх жа мала іх!..
Такою ты здалася ў семнаццаць год маіх.

Мінула часу многа. Мне навявалі сны,
Як дзесьці на дарожцы стаялі тры сасны.

Прайшлі вясна, і лета, і восень, і зіма…
Александрына, дзе ты? Шукаю я – няма…

• пятрусь-броўка/пятрусь-броўка-кропля
• пятрусь-броўка/пятрусь-броўка-кастусь-каліноўскі
• пятрусь-броўка/асноўныя-матывы-вобразы-і-мастацкія-асаб
• пятрусь-броўка/творчасць-петруся-броўкі
• пятрусь-броўка/пятрусь-броўка-зямля-беларусі-урывак-з-п