Мне не забыцца песні той даўняе вясны:
– На Мурамскай дарожцы стаялі тры сасны…

Хадзілі мы, спявалі, і з песняй ты цвіла.
Александрына, помніш, якою ты была?

Цяпер магу прызнацца, тады пачаў кахаць,
Цябе з ніякай кветкай не мог я параўнаць.

Сказаць, што васілёчак, дык фарба ў ім адна,
Сказаць, што ты лілея, – сцюдзёная ж яна.

Сказаць, што ты званочак… Ды ўсіх жа мала іх!..
Такою ты здалася ў семнаццаць год маіх.

Мінула часу многа. Мне навявалі сны,
Як дзесьці на дарожцы стаялі тры сасны.

Прайшлі вясна, і лета, і восень, і зіма…
Александрына, дзе ты? Шукаю я – няма…

• Пятрусь Броўка — Кропля
• Пятрусь Броўка — Кастусь Каліноўскі
• Матывы і вобразы лірыкі Петруся Броўкі
• Творчасць Петруся Броўкі
• Пятрусь Броўка — Зямля Беларусі (Урывак з паэмы "Беларусь")