Дні зімняга сонцастаяння!
Мяцельнае кудасы баль,
Калі на ўсяленскім аргане
Па нотах раскладзена даль!..

Дарога па следу смуткуе,
Сустрэчы – нібы міражы,
Пакуль сваю ўладу святкуюць
Раскутыя маразы.

Раптова прасветлена гляне
Адліга з-пад волкіх павек, –
Дні зімняга сонцастаяння,
Цяпла неўміручы павеў!

Як шчодрацца блізкія вочы!
Як ломка адзвоньвае лёд!..
Цяпер ужо сонца не збочыць –
На лета яго паварот!

1979

Крыніца: Мацяш Н. Паварот на лета: Вершы, паэмы. – Мн.: Маст. літ., 1986. – 158 с.

• ніна-мацяш/ніна-мацяш-дажджынка
• ніна-мацяш/ніна-мацяш-запозненаю-дзікаю-ажынай
• ніна-мацяш/ніна-мацяш-бязладная-размова
• ніна-мацяш/ніна-мацяш-незалежнасць
• ніна-мацяш/творчасць-ніны-мацяш