Нам разам трыццаць. Мы стаім на кладцы.
Яна свавольна туфелькі зняла,
Падаўшы мне далонь, каб не сарвацца,
Студзёнай хваляй ногі абдала.
Пасля… Пасля: «Шчасліва заставацца!»
І без мяне да берага пайшла.
На белай кладцы мокрыя слядкі -
Як першай песні мілыя радкі.

1974

• ніл-гілевіч/ніл-гілевіч-родныя-дзеці-гдз
• ніл-гілевіч/матывы-і-вобразы-паэзіі-ніла-гілевіча
• ніл-гілевіч/грамадзянская-і-медытатыўная-лірыка-ніла
• ніл-гілевіч/ніл-гілевіч-лодачкі
• ніл-гілевіч