Перайманне
з «наватараў»

Восень — бяззубая, лысая восень!
Пшыкае ў лузе зрудзелая порхаўка,
Лезе ў гароды пражэрлівы вусень,
Лес атрасаецца жоўтаю перхаццю.
Толькі й чутно, як дзятлы-эскулапы
Стукаюць моцнымі дзюбамі ў пушчы.
Дрэвы бязмоўныя, як асталопы.
Гумны разінулі чорныя пашчы.
Рыжай лісіцаю сцелецца верасень,
Хмары у небе — трыбухатыя каровы.
Не бяда, што ні сэнсу,
Ні ладу ў вершы.
Затое, глядзіце,
Як рыфмуецца здорава!

1961

• ніл-гілевіч
• ніл-гілевіч/ніл-гілевіч-родныя-дзеці-гдз
• ніл-гілевіч/матывы-і-вобразы-паэзіі-ніла-гілевіча
• ніл-гілевіч/грамадзянская-і-медытатыўная-лірыка-ніла
• ніл-гілевіч/ніл-гілевіч-лодачкі