Чаму так згадваем былое,
Свае ранейшыя часы
На той, што на схадку, палове
Жыццёвай нашай паласы?

Да золкіх росаў дотык босы
Або, калі ўжо дзень патух, –
То гуд чмяля сумнагалосы,
Ці прыгуменны рай бярозы,
Ці бессмяротны хлебны дух.

Нібыта толькі й разгарнення,
Нібыта толькі й захаплення,
Што ў несур’ёзнай той журбе…
Але ж і болей чым імгненне
Не прыме вечнасць ад цябе.

• міхась-стральцоў/творчасць-міхася-стральцова
• міхась-стральцоў
• міхась-стральцоў/міхась-стральцоў-сена-на-асфальце
• міхась-стральцоў/міхась-стральцоў-адзін-лапаць-адзін-чунь
• міхась-стральцоў/міхась-стральцоў-на-чацвёртым-годзе-вайн