Словы вершу, што глыбы граніту,
У нямым спачываюць бяздонні.
Не падняць іх агнём дынаміту,
Калі ў сэрцы зара не зазвоніць.

Вершы, вершы, паэта малітвы
На жыцця нясуцешнай аблоні!
Вы як слёзы, што воін уроніць
Пасля цяжкай спраможнае бітвы.

У пустэльні спякотнай крыніца.
Перад тым, як бальзаму напіцца,
Меч хавае разбойнік у ножны.

Толькі ты, самасвечаны крытык,
Не па сану імсцівы, сярдзіты,
Хрысціш лоб, блудасловіш бязбожна.

1955

• максім-багдановіч/максім-багдановіч-санет-паміж-пяскоў-егі
• вянок-санетаў
• янка-купала/янка-купала-для-зямлі-прадзедаў-маіх
• максім-багдановіч/максім-багдановіч-санет-замёрзла-ноччу-ш
• санет