З часоў далёкіх, самых даўніх,
Які б яму ні выпаў лес,
Да вучняў ідучы, Настаўнік
З сабой у сэрцы Сонца нёс.

Ім душы юныя сагрэты
– Сіней прасцяг, шырэй абсяг.
Няхай не гасне сонца гэта,
Да ведаў асвятляе шлях!

Няхай паўсюль, няхай заўсёды
Натхняе радасць Добрых слоў,
І гордай будзе ўзнагародай
– Дзяцей павага і любоў!

• міхась-чарняўскі/міхась-чарняўскі-вогнепаклоннікі
• мікола-чарняўскі/мікола-чарняўскі-ёлка
• мікола-чарняўскі/мікола-чарняўскі-змайстравалі-сані
• мікола-чарняўскі/мікола-чарняўскі-вясёлка-над-полем
• мікола-чарняўскі/мікола-чарняўскі-акадэмія-на-колах