І хмарным вечарам, і ўранні –
Заўжды, як срэбра, плынь мая.
Хто замаркоціцца, прыстане, –
З глытком вады
Дам сілу я.

Журчу, жвірком шуршу, вірую –
Такі мой лёс,
Такі мой плёс.
Дзе чысціню сваю бяру я?
У рос,
У зорак,
У нябёс.

Здалёк чуваць мой спеў вясёлы,
Ён звонкі ў спёку і ў мароз.
Дзе я бяру свой спеў, свой голас?
У траў,
У птушак,
У бяроз.

З глыбінь да сонца шлях прабіла,
Каб рады людзі мне былі.
Дзе я ўзяла такую сілу?
У роднай матухны-зямлі.
Жыць буду я, бо я – крыніца!
Квітнець зямлі,
Рунець вясне!

Бяру я сілу –
У зямліцы,
Зямля ж і людзі –
У мяне!..

• мікола-чарняўскі/мікола-чарняўскі-змайстравалі-сані
• міхась-чарняўскі/міхась-чарняўскі-вогнепаклоннікі
• мікола-чарняўскі/мікола-чарняўскі-вясёлка-над-полем
• мікола-чарняўскі/мікола-чарняўскі-ёлка
• мікола-чарняўскі/мікола-чарняўскі-акадэмія-на-колах