Неба пакрылася
шэрай чачоткай,
хмараў над лесам
тапіліся лодкі,

што за славянскім
прыплылі пасагам, –
лодкі вікінгаў,
адважных варагаў.

Але спаткаўшы
над Нёманам раці,
мусілі з бою
дамоў уцякаці.

З даўніх набегаў
янтар пакідалі,
золата грошаў
і гурбы караляў.

І на усходзе
засталіся толькі
з бурнага шляху
адны валатоўкі.

Хутка сатрэ іх
медзяны цень сосен,
вечар іх зорным
пяском пазаносіць.

7.V.1937.

• максім-танк/жыццё-і-творчасць-максіма-танка
• максім-танк/матывы-і-вобразы-паэзіі-максіма-танка
• максім-танк
• максім-танк/ідэйны-змест-паэмы-максіма-танка-люцыян
• максім-танк/давераснёўская-творчасць-максіма-танка