Не знаю, ці хмары развеюцца.
Шторм цягне з сабой цемру волакам,
Разбіўшы пасудзіну месяца
На рыфах грымотнага воблака.

Не знаю, ці я змагу выстаяць
Да золаку, штылю світальнага
І ці дабяруся да прыстані –
Свайго маяка ўратавальнага.

Хоць, можа, і на родным беразе
Сустрэнуць, забытага, каменем.
Я мушу вярнуцца хоць ветразем,
Хоць птушкай на крылах параненых.

• Максім Танк — Люцыян Таполя. Ідэйны змест
• Жыццё і творчасць Максіма Танка
• Матывы і вобразы паэзіі Максіма Танка
• Давераснёўская творчасць Максіма Танка
• Біяграфія Максіма Танка