Мне здаецца, найшчасліўшымі былі мы,
Не тады, калі свет казак пазнавалі,
За нязбытнымі надзеямі сваімі
Па нязведаных дарогах вандравалі,
Не тады, калі шукалі дзіваў нейкіх,
Новых сонцаў, непаўторных гукаў, фарбаў, –
А тады, калі, аднойчы, неспадзеўкі,
З табой стрэўшыся, адкрылі ў сабе скарбы.

1983

• максім-танк/ідэйны-змест-паэмы-максіма-танка-люцыян
• максім-танк/жыццё-і-творчасць-максіма-танка
• максім-танк/давераснёўская-творчасць-максіма-танка
• максім-танк/матывы-і-вобразы-паэзіі-максіма-танка
• максім-танк