Народ паважаеш, адкрыта жывеш –
прыходзіць натхненне ад шчодрага сэрца.
З маленькіх пачуццяў не зродзіцца верш,
як з пустога вядзерца вада не нальецца.

Шмат чаго трэба ў душу увабраць.
Там змесціцца больш, як у нашых далонях.
Зачэрпнуць з крыніцы святла і дабра –
хай наша мінуласць праз вершы гамоніць.

Пісаць пра мінуласць – не крочыць назад.
Пісаць пра сучаснасць – не рвацца наперад.
Трэба ў паэму жыццё нанізаць –
зважыць былое, у заўтра паверыць.

Тварыць – гэта значыць кахаць і цярпець.
З праўдаю лёс свой злучыць назаўсёды.
Не ўчора пачатак, не заўтра канец
надзеям і думкам старога народу!

• Каламыйкавы верш
• Александрыйскі верш
• Цвёрдыя формы верша
• Акцэнтны (чыста танічны) верш
• Акцэнтна-складовы верш