Шчочку да вуснаў туліць,
каб таямніцу спытаць:
— Белая Русь, матуля,
гэта дзяўчынка? Так?

Як называецца дзіўна…
Ты пра яе раскажы.
— Белая Русь — радзіма.
Перад табой ляжыць.

Крыкні — яна адгукнецца
звонам гарачых кос.
Кропля з ліста сарвецца,
ускалыхнецца плёс.

Даль захлынецца громам —
Белая Русь запяе.
I азарыцца Нёман —
чыстае вока яе.

• Алесь Разанаў — Радзіма
• скарбы-нашай-радзімы
• ганарымся-бацькаўшчынай
• тэма-народнага-жыцця-і-любоў-да-радзімы-
• Алесь Бачыла — Радзіма мая дарагая...