Сонцу брат я і паплечнік, –
Летам хваліцца сланечнік. –
На яго падобны з твару:
Круглы, рыжы ад загару.

Хоць расту на градцы з краю, –
Я суседзяў саграваю.
Вось і жнівень на зыходзе,
Мокра, сыра ў агародзе.

Непагадзь вятры прыносяць,
І хвалька расліны просяць:
– Мы замерзлі ранкам гэтым,
– Ты сагрэй нас, як і летам.

Ды ад сораму, канечне,
Голаў апусціў сланечнік.

• ядвіга-бяганская/ядвіга-бяганская-сланечнікі
• віктар-гардзей/віктар-гардзей-старыя-жорны
• віктар-гардзей/віктар-гардзей-лясная-трывога
• віктар-гардзей/віктар-гардзей-каламутная-вада
• віктар-гардзей/віктар-гардзей-бедная-басота-урывак