Слава чысценька памыўся,
Ажно тварык засвяціўся.
На падворак выбег з хаты,
Пасмяяўся з сына тата:
– Вунь сарока недалёка,
Украдзе цябе сарока,
Бо такую звычку мае:
Што блішчыць, усё хапае.

Напужаўся птушкі Слава –
Паляжаў на сонцы ў травах,
Пад сасонкай на грудочку
Пагуляў ён у пясочку,
У канаве папляскаўся
І здаволены застаўся:
Бруд на носе, бруд на шчоках
Не ўкрадзе цяпер сарока!

• сарока-белабока
• Віктар Гардзей — Лясная трывога
• Белая Сарока
• сарока-нянька
• Віктар Гардзей — Сарочына цырульня