Ля ціхай затокі на плёсе
Ёсць шчасце згадаць аб любві.
Сваіх я не высушу вёсел –
Плыві, мая лодка, плыві!

Крычаць патрывожана гусі
У мройны азёрны разліў.
А карта маёй Беларусі –
Як луг, што блакітна зацвіў.

Ля Браслава звоняць крыніцы.
Азёры Наддзвіння бруяць.
І вербы схіляюцца ніца,
І вёслы, і вёслы блішчаць.

Якая ж нязнаная сіла
І вабіць сюды, і заве,
Дзе Нарач нябёсы ўтапіла,
Дзе Свіцязь плюскоча ў траве.

Запеў пастушковае дудкі
Ля плёсаў яшчэ не замёр.
І росна цвітуць незабудкі
Маіх беларускіх азёр.

• Віктар Гардзей — Падарожжа ў Цельшына
• Віктар Гардзей — Лясная трывога
• Віктар Гардзей — Старыя жорны
• Віктар Гардзей — Каламутная вада
• Віктар Гардзей — Бедная басота (урывак)