Прыйшла вясна, снягі расталі,
і птушкі ў пушчы засвісталі.
Барсук зірнуў з нары глыбокай.
– Праспаў зіму! – крычыць сарока.

– Скажы, аднак, – барсук пытае, –
калі ж яна зноў завітае?
– Як толькі нагуляеш тлушчу,
тады і снег засыпле пушчу.

Барсук да ежы так ахвочы:
палюе нават сярод ночы.
Яшчэ не выпадзе снег белы –
ён ляжа ў спячку, растаўсцелы.

Сарока ж не дае праходу:
– Барсук зімы не бачыў зроду!

• Віктар Гардзей — Лясная трывога
• сарока-нянька
• Віктар Гардзей — Сарочына цырульня
• сарока-белабока
• Белая Сарока