Дарагія бясконца мясціны,
Ваш убор быў заўсёды такі:
Чырванеюць маністы рабіны,
Белы статак бяроз ля ракі.

Ўсё гаворыць тут роднаю мовай:
Ад вясенніх грымот да бароў,
Ад азёр і шумлівай дубровы
Да асенняй журбы журавоў.

Да якое ж крыніцы прыпасці?
У якія азёры глядзець?
Мне пра вашае добрае шчасце
Свае шчырыя песні прапець!

• скарбы-нашай-радзімы
• Алесь Бачыла — Радзіма мая дарагая...
• тэма-народнага-жыцця-і-любоў-да-радзімы-
• Алесь Разанаў — Радзіма
• ганарымся-бацькаўшчынай