А на стале у беларуса у навагодні вечар ляжала сена пад абрусам спакон вякоў, дарэчы. Згадаем хоць бы на хвілінку ўсё, як было калісьці. Мы паварожым на сяннінках, каб мары ўсе збыліся. Сяннінка доўгая, цягніся!..