Глядзі, які дзянёк цудоўны:
ляцяць сняжынкі ў цішыні,
прыслухайся – ледзь-ледзь улоўны
ідзе шумочак з вышыні.
Ляцяць сняжыначкі павольна,
зачараваныя зямлёй,
ім гэтак лёгка і прывольна
над лесам, полем, над ракой.
Ляцяць сняжынкі з сівай хмары,
як матылёчкі на святло,
і ўсё пра іх, здаецца, марыць –
і лес, і поле, і сяло.