Лес ідзе да небакраю.
Рэчка, горачка, раўніна…
Вечна сэрцу дарагая
Беларуская карціна.

Ля крыніцы – медуніцы,
Дзе даліна – канюшына,
Дзе лясочак – верасочак, –
Ой ты, родная мясціна!

А пад ветрыкам у полі
Хваляй ціхай жыта ходзіць
На прасторы, на прыволлі
Сэрца мне яно лагодзіць.

Жыта наша – з васількамі,
Неба наша – з жаўрукамі.
Апяваюць песняй звонкай
Птушкі родную старонку.

Лес ідзе да небакраю,
Рэчка, горачка, раўніна…
Вечна сэрцу дарагая
Беларуская карціна.

Я красу тваю кахаю,
Ніў, лясоў і рэк гамонку,
Непаўторная, святая
Беларуская старонка!

• ганарымся-бацькаўшчынай
• скарбы-нашай-радзімы
• Алесь Бачыла — Радзіма мая дарагая...
• тэма-народнага-жыцця-і-любоў-да-радзімы-
• Алесь Разанаў — Радзіма