Чым гэты боль нясцерпны вымераць?
Ён не лягчэй за той – з вайны.
Ці можа край палескі вымерці
без аніякае віны?

Няўжо атрутны вецер выветрыць
пачуцці нашы, мову, слых?
Няўжо не вернуцца дазіметры
да тых паказчыкаў – былых?

Няўжо абапал плыннай Прыпяці
лясы змарнеюць і палі?..
Усё стрываем, што ні прыйдзецца,
каб не застацца без зямлі;

каб жыта ў полі каласілася,
каб не радзеў лясоў гушчар,
каб над планетай не насілася
пагроза смерці ў плойме хмар;

каб катастрофа немагчымаю
была; каб матухна Зямля
не ўпала, стаўшы Хірасімаю,
счарнелым яблыкам з галля.

• алесь-пісьмянкоў/алесь-пісьмянкоў-1986
• максім-танк/максім-танк-самае-доўгае-расстанне
• мікола-мятліцкі/мікола-мятліцкі-санеты-чарнобыля
• пімен-панчанка/пімен-панчанка-аб-самым-смачным
• іншае/сучасная-літаратура-беларусі/тэма-чарнобыля-ў-беларускай-паэзіі