Над спаленай вёскай,

адзетай жалобным гранітам,

Званы абзываюцца

рэхам вайны незабытым.

Хай Вечны агонь,

што запалены ў памяць Хатыні,

Як рунь і як неба,

палае – зялёны і сіні,

Няхай яго полымя

жытам спякотным і спелым

Схіляецца ў ногі

Хатыні дварам скамянелым,

Парогу халоднаму,

прызбе маўклівай пры хаце,

Хай гора, заснуўшае ў камні,

прачнецца ў набаце.

• званы-хатыні
• Анатоль Вярцінскі — Вечны сон, вечны звон
• Алесь Адамовіч — Хатынская аповесць
• Васіль Жуковіч — Бусел над Хатынню
• званы-памяці