Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:анатоль-вярцінскі:анатоль-вярцінскі-аналіз-творчасці [2025/08/23 15:53] – vedybeadmin
+++ творы:анатоль-вярцінскі:анатоль-вярцінскі-аналіз-творчасці [2025/08/23 15:55] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 10: / Радок 10: @@
 Затое, калі такі момант наспеў, мы пазналі паэта цікавага, яркага, актыўнага, мэтанакіраванага ў выяўленні сваіх мастакоўскіх прынцыпаў. Вярцінскі ўпарта выяўляў сваё творчае "я". Таму не выпадковы, мусіць, той юнацкі максімалізм, якога прытрымліваецца дагэтуль паэт. I не выпадковае гэтае, як дэвіз: "Жыць — значыць дзярзаць!" Анатоль Вярцінскі адваяваў у жыцця права быць паэтам.\\
 І не выпадкова ён дзеліць людзей на герояў і не герояў, на праметэяў і непраметэяў. Дзярзаць! Хіба можна сябе прыкаваць "да скалы ўласнага страху"? Сярэдзіны не бывае, кампрамісы і так званая жыцейская мудрасць: "Хочаш жыць у святле і цяпле — сам здабывай агонь для сябе" — вядуць да змізарнення, знішчэння чалавечай асобы.\\
-"Жыць — значыць дзярзаць!" Не выпадкова гэтыя словы-праграма з'явіліся менавіта ў вершы, прысвечаным [[litpers>міхась-лынькоў|Міхасю Лынькову]]. Яны гучаць абяцаннем, клятвай. І гэты свой галоўны прынцып жыцця і творчасці Вярцінскі сцвярджае настойліва, з кнігі ў кнігу, даводзячы ўсім і самому сабе, што жыццё як інертнае існаванне — не жыццё, толькі прывід яго.\\
+"Жыць — значыць дзярзаць!" Не выпадкова гэтыя словы-праграма з'явіліся менавіта ў вершы, прысвечаным [[постаці/міхась-лынькоў|Міхасю Лынькову]]. Яны гучаць абяцаннем, клятвай. І гэты свой галоўны прынцып жыцця і творчасці Вярцінскі сцвярджае настойліва, з кнігі ў кнігу, даводзячы ўсім і самому сабе, што жыццё як інертнае існаванне — не жыццё, толькі прывід яго.\\
 Бескампраміснае асуджэнне маральнай уступчывасці, трошкі нават дэкларацыйная грамадзянская актыўнасць, падкрэсленая дыскусійнасць, але разам з тым імкненне ўвесці ў зваротак абагульненыя катэгорыі, якія не так часта "эксплуатуюць" у сваёй творчасці беларускія паэты, напружаная эмацыянальнасць— усё гэта садзейнічала поспеху Анатоля Вярцінскага. Ён востра адчуў рытм часу, змог быць асабліва паслядоўным у яраснай адкрытасці, разлічанай на імгненнае ўспрыняцце — і неяк адразу; пасля зацягнутага старту, з сярэдзіны 60-х гадоў стаў адным з вядомых паэтаў Беларусі.\\
 Імкнучыся да высокага ідэала, паэт заўсёды адчувае адказнасць за свае ўчынкі, за ўчынкі іншых, за ўсё, што адбываецца ў свеце. А сапраўднасць ідэалаў, сцвярджае ў адным са сваіх вершаў паэт, вывяраецца часам: