Здаецца, ўрэшце я знайшоў спакой,
хоць на кароткі час пакінуў горад.
Забраўся ў цішу. Неба нада мной –
прытулак сонцу ўдзень, а ўночы – зорам;

салоны вецер ветліцца з травой,
гамоніць воддаль водгульнае мора.
Скажы, хіба ў чароўнасці такой
хто-небудзь можа бачыць сум і гора?

А паспрабуй – і волю думкам дай:
міжволі ўспомніш звон бароў гуллівых,
найзалацейшы скарб на спелых нівах…

Гляджу задумліва на шызы небакрай, –
які б я быў удзячны і шчаслівы,
каб гэта быў мой сэрцу блізкі край!

25.07.1943, Дзынтары, Рыжская затока

• санет
• янка-купала/янка-купала-для-зямлі-прадзедаў-маіх
• максім-багдановіч/максім-багдановіч-санет-паміж-пяскоў-егі
• вянок-санетаў
• максім-багдановіч/максім-багдановіч-санет-замёрзла-ноччу-ш