Цяжка ў хадзе дасягнуць вышнявіны сівога Парнасу:
сцежка — шыпшыннік густы, на сцяблінках — калючыя дзіды.
Лёгка не пішацца верш, калі хочаш, каб быў ён сапраўдны,
шмат ён каштуе ахвяраў — драбочкаў крыві майго сэрца.

*

Як ні сягай, а не ўдасца зацемрыць высокага сонца,
кожны прыступ да яго — наймагутная варта Дажбога.
Нельга стрымаць і зняволіць высокіх імкненняў паэта —
покуль пульсуе ў ім кроў і паветрам ахвоцяцца грудзі,
дзе б ён ні быў — на свабодзе, ў няволі — з ім слаўная Муза.

Ліпень 1943

• алесь-салавей/алесь-салавей-спі
• алесь-салавей/там-на-пякельным-таку-дзе-цапамі-малоцяц
• алесь-салавей/алесь-салавей-пад-шэлесты-лісця
• алесь-салавей
• алесь-салавей/алесь-салавей-лясы-узгоркі-паплавы