О, як мне доўга трэба жыць,
Каб аддаць табе адплату
За ўсе густыя снегапады,
За ўсе духмяныя дажджы.
За рэчак быстрых сіняву
І за дубоў зялёных веча.
За кожны дзень, за кожны вечар,
За тое шчасце, што жыву.

Мая маленькая зямля –
Ўся ў палыне і медуніцы.
З тваіх крыніц мне не напіцца,
Хоць буду піць і спакваля.
Жыві ж, жыві! Плыві між зор!
І чуюць хай на ўсіх планетах,
Як пахнуць кветкі і ранеты
У нашых вёсках ля азёр.

• алесь-пісьмянкоў/алесь-пісьмянкоў-балада-роду
• алесь-пісьмянкоў/алесь-пісьмянкоў-спавядацца-бяжым-да-пры
• алесь-пісьмянкоў/алесь-пісьмянкоў-продкі
• алесь-пісьмянкоў/алесь-пісьмянкоў-вяртанне
• алесь-пісьмянкоў/алесь-пісьмянкоў-роднае