Даруй мне, час, за слоў просталінейнасць,
На ўяўнай злосці шал не наракай!
Не, выгінастай рыссю духу ленасць
Мяне не цікавала спадцішка!

Я ведаю: і рух жыцця, і тленнасць –
Усё ў тваіх упэўненых руках.
Ты нас вучыў не прыгінаць каленяў,
Калі прыйшлося ў поцемках блукаць.

Табе я з дзён маленства падначален,
I вось па бурным рэчышчы плыву
Да самага канечнага прычалу.

Але і там цябе я пазаву
Сказаць: хоць нас на вернасць не вянчалі,
Я сувязей з табой не разарву!

• санет
• Максім Багдановіч — Санет (Замёрзла ноччу шпаркая крыніца...)
• вянок-санетаў
• Максім Багдановіч — Санет (Паміж пяскоў Егіпецкай зямлі...)
• Янка Купала — Для зямлі прадзедаў маіх...