Авяр’ян Дзеружынскі — Кнігаўка кігоча

ётае, злуецца,
Бы сказаць мне хоча:
– Кі-гі-кі, кі-гі-кі,
Не ідзі да ракі.
Мітусіцца ўжо занадта
Птушка гаманкая,
І чаго крычыць яна,
Злосная такая:
– Кі-гі-кі, кі-гі-кі,
Ты і гэткі і такі.
Здагадаўся толькі,
Як прыйшоў да рэчкі:
Між травы гняздзечка,
А ў ім – два яечкі.
Ой, дарэмна, кнігаўка,
Лемантуеш гэтак,
Не крану яечак –
Выводзь сабе дзетак.