се любуюцца адною толькі мной. – Чакай да восені! – сасна сказала ёй. Падзьмуў асенні вецер, абарваў лісты, не стала ў той бярозы пекнаты. Стаіць, самотна голле звесіла яна. – Хто ж прыгажэйшы з нас? – спыталася сасна.