Васьмірадкоўе, або актэт (ад лац. octo — восем), — страфа, якая складаецца з васьмі вершарадоў, спалучаных адной, дзвюма, трыма ці чатырма рыфмамі.
Схема рыфмоўкі можа быць розная: ААББВВГГ, абВгабВг, АААбВВВб (кватэрна), аабвбвгг, абабаааб і інш.
Выкарыстанне разнастайных спалучэнняў рыфмаў розных відаў (мужчынскіх, жаночых, дактылічных, гіпердактылічных), а таксама халастых радкоў у тых ці іншых камбінацыях дае магчымасць стварыць звыш тысячы мадэляў васьмірадкоўя.
Васьмірадкоўе — даволі пашыраны ў беларускай паэзіі від страфы. Вось некаторыя ўзоры беларускага васьмірадкоўя:

Я ад вас далёка, бацькаўскія гоні, —
На чужое неба ўжо гляджу сягоння.

Але думкай, сэрцам толькі вас я знаю,
Як і жыў, жыву я ў сваім родным краю.

І няма на свеце так вялікай меры,
І няма на свеце так каваных дзвераў,

Каб хоць на часіну ў будні ці ў нядзелі —
Беларусь са мною разлучыць пасмелі!

(Янка Купала. «Я ад вас далёка…»)

Дробны дождж сячэ, ліецца;
Вецер злосна ў хату рвецца,
Ў полі стогнам аддаецца,
Стукне ў дзверы і акно —
Сэрца беднае заб’ецца,
І адразу ў ім прачнецца,
І адразу скалыхнецца
Ўсё, што згінула даўно.
(Максім Багдановіч. «Разрытая магіла»)

Не адна, як струна,
Сасонка расла
У бязмежным
Бары-гушчары.
А сягоння яна
Пачарнеўшы, лягла
На аснежным
Фабрычным двары.
(А. Александровіч. «Сасна»)

Часам (праўда, вельмі рэдка) у адным і тым жа творы, напісаным васьмірадкоўямі, сустракаюцца розныя рыфмова-клаўзуальныя схемы гэтай страфы. Так, напрыклад, у вершы С. Ліхадзіеўскага «Тры мовы» адна страфа рыфмуецца па схеме ААбВбВгг, другая — АААбВВВб, трэцяя — ААААбВВб і г. д.