Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- слоўнік:аўтарская-глухата [2025/08/22 10:44] – створана - знешняе змена 127.0.0.1
+++ слоўнік:аўтарская-глухата [2025/08/23 15:53] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 9: / Радок 9: @@
 Аўтарская глухата - не заўважаныя аўтарам стылёвыя або сэнсавыя недакладнасці ў тым ці іншым творы мастацкай літаратуры. Такія памылкі могуць узнікнуць не толькі ў выніку абыякавасці пісьменніка да сэнсу і гучання слова, а выпадкова - у працэсе захопленай, натхнёнай працы, калі развага адступае перад напалам паэтычных эмоцый. Менавіта таму вопытныя пісьменнікі і не здаюць твор адразу ў друк, а даюць яму магчымасць "вылежацца", каб потым нібы збоку глянуць на яго, ацаніць вартасці і выявіць магчымыя недахопы.
-Найбольш частае праяўленне аўтарскай глухаты - няправільнае ўжыванне слова. Такія памылкі сустракаюцца ў ранніх вершах У. Скарынкіна. "Зашмат на зямлі беларускай калыскі %%//%% Асілкаў, як ён, узрасцілі" ("Каваль") - тут, безумоўна, патрэбна слова "шмат". Вось што кажа [[slounik>вобраз-лірычнага-героя|лірычны герой]] паэта сваёй каханай перад растаннем, яўна зніжаючы лірычны малюнак: "Ты не кажы прыгожых слоў, %%//%% Не сакачы замнога"("Перад адлётам"). У іншым вершы аўтар прызнаецца ў любві да Радзімы, сцвярджаючы, што любіць яе "І зімою - звонкагалосую, %%//%% І вясною - проставалосую"(?!) ("Радзіме"). Часам у паэзіі здараюцца памылкі сэнсавага характару. Так, напрыклад, у А. Сербантовіча "Галілея манахі паляць на кастры" ("Галілей"). На самай жа справе, Галілей на вогнішчы святой інквізіцыі не гарэў, бо пад пагрозай смерці ён адмовіўся ад сваіх поглядаў, а спалены быў Джардана Бруна. Лірычны герой П. Марціновіча "круглы год грыбніцы сніў' ("...Як у эфір, выходжу ў бор"). Відаць, сніў ён не грыбніцы, а грыбы, грыбныя нерушы, бо грыбніца (грыбная плесень) - не толькі з'ява не надта эстэтычная, але і настолькі схаваная ў зямлю, што яе нельга бачыць, ідучы па лесе.
+Найбольш частае праяўленне аўтарскай глухаты - няправільнае ўжыванне слова. Такія памылкі сустракаюцца ў ранніх вершах У. Скарынкіна. "Зашмат на зямлі беларускай калыскі %%//%% Асілкаў, як ён, узрасцілі" ("Каваль") - тут, безумоўна, патрэбна слова "шмат". Вось што кажа [[слоўнік/вобраз-лірычнага-героя|лірычны герой]] паэта сваёй каханай перад растаннем, яўна зніжаючы лірычны малюнак: "Ты не кажы прыгожых слоў, %%//%% Не сакачы замнога"("Перад адлётам"). У іншым вершы аўтар прызнаецца ў любві да Радзімы, сцвярджаючы, што любіць яе "І зімою - звонкагалосую, %%//%% І вясною - проставалосую"(?!) ("Радзіме"). Часам у паэзіі здараюцца памылкі сэнсавага характару. Так, напрыклад, у А. Сербантовіча "Галілея манахі паляць на кастры" ("Галілей"). На самай жа справе, Галілей на вогнішчы святой інквізіцыі не гарэў, бо пад пагрозай смерці ён адмовіўся ад сваіх поглядаў, а спалены быў Джардана Бруна. Лірычны герой П. Марціновіча "круглы год грыбніцы сніў' ("...Як у эфір, выходжу ў бор"). Відаць, сніў ён не грыбніцы, а грыбы, грыбныя нерушы, бо грыбніца (грыбная плесень) - не толькі з'ява не надта эстэтычная, але і настолькі схаваная ў зямлю, што яе нельга бачыць, ідучы па лесе.
-З аўтарскай глухатой можна і патрэбна змагацца як самім пісьменнікам, так і [[slounik>крытыка-літаратурная|літаратурнай крытыцы]].
+З аўтарскай глухатой можна і патрэбна змагацца як самім пісьменнікам, так і [[слоўнік/крытыка-літаратурная|літаратурнай крытыцы]].