Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- аналіз-і-крытыка:не-пакідайце-ж-мовы-нашай-беларускай-каб [2025/08/22 11:14] – створана - знешняе змена 127.0.0.1
+++ аналіз-і-крытыка:не-пакідайце-ж-мовы-нашай-беларускай-каб [2025/08/23 15:53] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 11: / Радок 11: @@
 //Ф. Багушэвіч//
-Рэвалюцыянера-дэмакрата, пачынальніка крытычнага рэалізму ў беларускай літаратуры Ф. Багушэвіча часта называюць будзіцелем гістарычнай і нацыянальнай свядомасці беларускага народа. У многіх творах, асабліва ў [[bellit>францішак-багушэвіч/францішак-багушэвіч-прадмова-да-зборніка|прадмовах да зборнікаў "Дудка беларуская"]] і "Смык беларускі", якія лічацца мастацкімі маніфестамі нацыянальнага адраджэння, вяршыняй дэмакратычнай думкі, паэт выступае ў абарону беларускай культуры, мовы і народа.\\
+Рэвалюцыянера-дэмакрата, пачынальніка крытычнага рэалізму ў беларускай літаратуры Ф. Багушэвіча часта называюць будзіцелем гістарычнай і нацыянальнай свядомасці беларускага народа. У многіх творах, асабліва ў [[творы/францішак-багушэвіч/францішак-багушэвіч-прадмова-да-зборніка|прадмовах да зборнікаў "Дудка беларуская"]] і "Смык беларускі", якія лічацца мастацкімі маніфестамі нацыянальнага адраджэння, вяршыняй дэмакратычнай думкі, паэт выступае ў абарону беларускай культуры, мовы і народа.\\
 Зборнік "Дудка беларуская" пачынаецца задушэўным зваротам Ф. Багушэвіча да ўсіх беларусаў: "Братцы мілыя, дзеці Зямлі-маткі маей! Вам афяруючы працу сваю, мушу з вамі пагаварыць трохі аб нашай долі-нядолі, аб нашай бацькавай спрадвечнай мове, каторую мы самі, да і не адны мы, а ўсе людзі цёмныя "мужыцкай" завуць, а завецца яна "беларускай". У прадмове да зборніка аўтар падкрэслівае спрадвечнасць бацькоўскай мовы, якая такая ж "людская і панская, як і французская, альбо нямецкая, альбо і іншая якая". "Наша мова для нас святая, – піша Ф. Багушэвіч, – бо яна нам ад Бога даная". Параўноўваючы Беларусь з "Булгарыяй, Харватыяй, Чэхіяй" і іншымі краінамі, якія "маюць па-свойму пісаныя і друкаваныя" кніжкі і газеты ("і набожныя, і смешныя, і слёзныя"), паэт заўважае, што культурны чалавек павінен ведаць іншыя мовы, але найперш "трэба знаць сваю".\\
 Аўтар прадмовы нагадвае часы Вялікага княства Літоўскага, калі беларуская мова з’яўлялася дзяржаўнай: "Чытаў я ці мала старых папераў па дзвесце, па трыста гадоў таму пісаных у нашай зямлі і пісаных вялікімі панамі, а нашай мовай чысцюсенькай, як бы вот цяпер пісалася". З гневам ён абураецца тым, што зараз, калі напішаш ліст да бацькоў па-свойму, па-беларуску, людзі высмеюць цябе як дурня і скажуць, што "піша па-мужыцку". Ф. Багушэвіч, не высвятляючы прычын гэтага, з жалем папракае саміх жа беларусаў: "мы самі пусцілі яе (мову) на здзек".\\
@@ Радок 22: / Радок 22: @@
 ===== Падобныя старонкі =====
-  * [[slounik>вершаваная-мова]]
+  * [[слоўнік/вершаваная-мова]]
-  * [[slounik>аўтарская-мова]]
+  * [[слоўнік/аўтарская-мова]]
-  * [[slounik>літаратурная-мова]]
+  * [[слоўнік/літаратурная-мова]]
-  * [[slounik>мова-мастацкай-літаратуры]]
+  * [[слоўнік/мова-мастацкай-літаратуры]]
-  * [[slounik>няўласна-простая-мова]]
+  * [[слоўнік/няўласна-простая-мова]]