Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:іншае:уладзімір-сауліч-сабака-з-залатым-зубам [2025/08/23 15:53] – vedybeadmin
+++ творы:іншае:уладзімір-сауліч-сабака-з-залатым-зубам [2025/08/23 15:55] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 25: / Радок 25: @@
 Нязмушана, чыста камедыйнымі сродкамі даводзіцца дэградацыя і амярцвенне чалавечага пачатку ў Homo sapiens - у тым выпадку, калі за мэту існавання бярэцца рэч, фетыш, пусты гонар.\\
 Здаць маці ў прытулак Козлікаву перашкаджае закон - неабходна давесці адсутнасць або смерць кармільца. І Козлікаў тэлефануе ў загс і паведамляе пра... уласную смерць. Нібы новы, местачковага кшталту "жывы труп".\\
-Збег рэальных, але надзвычайных абставін прыводзіць да дзвюх [[слоўнік/кульмінацыя|кульмінацый]], у якіх смех пачынае выглядаць злавесным, гратэскавым. Першая кульмінацыя - высвятленне радаводу Пана Фокса. Гэта звычайны вясковы цюцька, якога сяржант Дзюба, спрытны камбінатар, скраў у калгаснага вартаўніка дзеда Язэпа. У нечым сцэна нагадвае эпізод з Цюлікам і яго косткай у камедыі [[litpers>кандрат-крапіва|Кандрата Крапівы]] [[творы/кандрат-крапіва/кандрат-крапіва-хто-смяецца-апошнім-гдз|"Хто смяецца апошні"]]. Парадыруецца традыцыйная ў драматургіі "сітуацыя пазнавання":\\
+Збег рэальных, але надзвычайных абставін прыводзіць да дзвюх [[слоўнік/кульмінацыя|кульмінацый]], у якіх смех пачынае выглядаць злавесным, гратэскавым. Першая кульмінацыя - высвятленне радаводу Пана Фокса. Гэта звычайны вясковы цюцька, якога сяржант Дзюба, спрытны камбінатар, скраў у калгаснага вартаўніка дзеда Язэпа. У нечым сцэна нагадвае эпізод з Цюлікам і яго косткай у камедыі [[постаці/кандрат-крапіва|Кандрата Крапівы]] [[творы/кандрат-крапіва/кандрат-крапіва-хто-смяецца-апошнім-гдз|"Хто смяецца апошні"]]. Парадыруецца традыцыйная ў драматургіі "сітуацыя пазнавання":\\
 М а ё р К о з л і к а ў. Адступіся, сяржант! Мне нават прыемна казычацца ў жываце, што так прагне мой хросны пабачыць тое, што ён ніколі не бачыў - майго заморскага сабачку. (Дзеду Язэпу.) Толькі, дзед, мля, асцярожна! Захад ёсць Захад!\\
 Сяржант Дзюба вымушаны адступіць. Дзед Язэп становіцца на калені і прыпадае вокам да шчыліны ў дзвярах. У маёра Козлікава заўважаецца нецярплівасць. Маёр Козлікаў не вытрымлівае.\\