Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:іншае:сучасная-літаратура-беларусі:сучасная-беларуская-драматургія-гдз [2025/08/23 15:42] – vedybeadmin
+++ творы:іншае:сучасная-літаратура-беларусі:сучасная-беларуская-драматургія-гдз [2025/08/23 16:13] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 15: / Радок 15: @@
 — публіцыстычная тэма (асэнсаванне найбольш балючых праблем сучаснага грамадства).\\
 Разглядаюць сучасныя драматургі і раней забароненыя тэмы трагічнага лёсу беларускай вёскі і сялянства, тэму "раскіданага гнязда", страшных рэпрэсій уласнага народа ў 30-я гады, тэму экалагічную і інш.\\
-. Маладыя беларускія драматургі імкнуцца пашырыць і абнавіць тэматыку і праблематыку сваіх твораў. Многія іх дасягненні звязаны з жанрам камедыі, які набывае новыя адметнасці. Традыцыі "прапускаць жыццё праз прызму смешнага", гаварыць пра сур'ёзнае мовай сатыры і гумару, "перамагаць зло смехам" перанялі ад [[litpers>кандрат-крапіва|Кандрата Крапівы]] і [[litpers>андрэй-макаёнак|Андрэя Макаёнка]] сучасныя драматургі А. Дзялендзік, [[litpers>георгій-марчук|Георгій Марчук]], М. Арахоўскі, У. Сауліч, М. Казачонак, Андрэй Федарэнка, М. Адамчык, С. Кавалёў і інш. Асэнсаванне шматграннай і складанай сучаснасці з дапамогай гратэску, спалучэння камічнага з трагічным, гіпербалізацыі жыццёвых сітуацый і з'яў адбываецца ў камедыях Уладзіміра Сауліча "Сабака з залатым зубам", "Халімон камандуе парадам", [[творы/андрэй-федарэнка/андрэй-федарэнка-жаніх-па-перапісцы|Андрэя Федарэнкі "Жаніх па перапісцы"]]. У трагіфарсе [[творы/іншае/уладзімір-сауліч-сабака-з-залатым-зубам|Уладзіміра Сауліча "Сабака з залатым зубам"]] такія чалавечыя заганы, як чэрствасць, эгаізм, карыслівасць, набываюць непамерныя маштабы. За недарэчнымі, фарсавымі сітуацыямі камедыі ўгадваюцца негатыўныя праявы сучаснага нам жыцця.\\
+. Маладыя беларускія драматургі імкнуцца пашырыць і абнавіць тэматыку і праблематыку сваіх твораў. Многія іх дасягненні звязаны з жанрам камедыі, які набывае новыя адметнасці. Традыцыі "прапускаць жыццё праз прызму смешнага", гаварыць пра сур'ёзнае мовай сатыры і гумару, "перамагаць зло смехам" перанялі ад [[постаці/кандрат-крапіва|Кандрата Крапівы]] і [[постаці/андрэй-макаёнак|Андрэя Макаёнка]] сучасныя драматургі А. Дзялендзік, [[постаці/георгій-марчук|Георгій Марчук]], М. Арахоўскі, У. Сауліч, М. Казачонак, Андрэй Федарэнка, М. Адамчык, С. Кавалёў і інш. Асэнсаванне шматграннай і складанай сучаснасці з дапамогай гратэску, спалучэння камічнага з трагічным, гіпербалізацыі жыццёвых сітуацый і з'яў адбываецца ў камедыях Уладзіміра Сауліча "Сабака з залатым зубам", "Халімон камандуе парадам", [[творы/андрэй-федарэнка/андрэй-федарэнка-жаніх-па-перапісцы|Андрэя Федарэнкі "Жаніх па перапісцы"]]. У трагіфарсе [[творы/іншае/уладзімір-сауліч-сабака-з-залатым-зубам|Уладзіміра Сауліча "Сабака з залатым зубам"]] такія чалавечыя заганы, як чэрствасць, эгаізм, карыслівасць, набываюць непамерныя маштабы. За недарэчнымі, фарсавымі сітуацыямі камедыі ўгадваюцца негатыўныя праявы сучаснага нам жыцця.\\
 Асвойваюць маладыя драматургі і гістарычную тэму, асэнсоўваюць далёкае і блізкае мінулае Беларусі; вядуць актыўны пошук іншых шляхоў мастацкага адлюётравання рэчаіснасці, звяртаючыся да вопыту сусветнай драматургіі і тэатра.\\
-Гістарычная тэма ў беларускай драматургіі цесна звязана з ідэяй нацыянальнага адраджэння. Найбольш выразна гэта ідэя выявілася ў творчасці [[творы/уладзімір-караткевіч/творчасць-уладзіміра-караткевіча|Уладзіміра Караткевіча]] ([[творы/уладзімір-караткевіч/уладзімір-караткевіч-званы-віцебска|"Званы Віцебска"]], [[творы/уладзімір-караткевіч/уладзімір-караткевіч-маці-ўрагану|"Маці Урагану"]], [[творы/уладзімір-караткевіч/уладзімір-караткевіч-кастусь-каліноўскі|"Кастусь Каліноўскі"]], [[творы/уладзімір-караткевіч/уладзімір-караткевіч-калыска-чатырох-чар|"Калыска чатырох чараўніц"]]). Да гістарычнай драмы звярнуліся не толькі пісьменнікі-драматургі [[творы/алесь-петрашкевіч/коратка-аб-творчасці-алеся-петрашкевіча|Алесь Петрашкевіч]] ([[творы/алесь-петрашкевіч/алесь-петрашкевіч-прарок-для-айчыны|"Напісанае застаецца"]], [[творы/алесь-петрашкевіч/алесь-петрашкевіч-прарок-для-айчыны|"Прарок для Айчыны"]]), [[litpers>аляксей-дудараў|Аляксей Дудараў]] ([[творы/аляксей-дудараў/аляксей-дудараў-князь-вітаўт|"Князь Вітаўт"]], [[творы/аляксей-дудараў/аляксей-дудараў-чорная-панна-нясвіжа|"Чорная панна Нясвіжа"]]), Г. Марчук ("Кракаўскі студэнт"), I. Масліяніцына ("Крыж Ефрасінні Полацкай"), але і тыя, хто ўжо сцвердзіў сябе ў паэзіі ці прозе (Iван Чыгрынаў, [[litpers>вольга-іпатава|Вольга Іпатава]], А. Асташонак, [[творы/раіса-баравікова/творчасць-раісы-баравіковай#ym_playback=linkmap&ym_cid=22907509|Раіса Баравікова]], М. Арочка, [[litpers>вячаслаў-адамчык|Вячаслаў Адамчык]]), у творах якіх знайшлі адлюстраванне вобразы княгіні Рагнеды ([[творы/іван-чыгрынаў/іван-чыгрынаў-звон-не-малітва|Іван Чыгрынаў "Звон - не малітва"]], [[творы/алесь-петрашкевіч/алесь-петрашкевіч-гора-і-слава-русь-кіеў|Алесь Петрашкевіч "Русь Кіеўская"]]), Францыска Скарыны (М. Арочка "Судны дзень для Скарыны", [[творы/іншае/максім-клімковіч-і-міраслаў-адамчык-шайб|Максім Клімковіч і Міраслаў Адамчык "Vita brevis, або Нагавіцы святога Георгія"]], А. Курэйчык "Скарына"), Барбары Радзівіл ([[творы/раіса-баравікова/раіса-баравікова-барбара-радзівіл|Раіса Баравікова "Барбара Радзівіл"]]) і інш.\\
+Гістарычная тэма ў беларускай драматургіі цесна звязана з ідэяй нацыянальнага адраджэння. Найбольш выразна гэта ідэя выявілася ў творчасці [[творы/уладзімір-караткевіч/творчасць-уладзіміра-караткевіча|Уладзіміра Караткевіча]] ([[творы/уладзімір-караткевіч/уладзімір-караткевіч-званы-віцебска|"Званы Віцебска"]], [[творы/уладзімір-караткевіч/уладзімір-караткевіч-маці-ўрагану|"Маці Урагану"]], [[творы/уладзімір-караткевіч/уладзімір-караткевіч-кастусь-каліноўскі|"Кастусь Каліноўскі"]], [[творы/уладзімір-караткевіч/уладзімір-караткевіч-калыска-чатырох-чар|"Калыска чатырох чараўніц"]]). Да гістарычнай драмы звярнуліся не толькі пісьменнікі-драматургі [[творы/алесь-петрашкевіч/коратка-аб-творчасці-алеся-петрашкевіча|Алесь Петрашкевіч]] ([[творы/алесь-петрашкевіч/алесь-петрашкевіч-прарок-для-айчыны|"Напісанае застаецца"]], [[творы/алесь-петрашкевіч/алесь-петрашкевіч-прарок-для-айчыны|"Прарок для Айчыны"]]), [[постаці/аляксей-дудараў|Аляксей Дудараў]] ([[творы/аляксей-дудараў/аляксей-дудараў-князь-вітаўт|"Князь Вітаўт"]], [[творы/аляксей-дудараў/аляксей-дудараў-чорная-панна-нясвіжа|"Чорная панна Нясвіжа"]]), Г. Марчук ("Кракаўскі студэнт"), I. Масліяніцына ("Крыж Ефрасінні Полацкай"), але і тыя, хто ўжо сцвердзіў сябе ў паэзіі ці прозе (Iван Чыгрынаў, [[постаці/вольга-іпатава|Вольга Іпатава]], А. Асташонак, [[творы/раіса-баравікова/творчасць-раісы-баравіковай#ym_playback=linkmap&ym_cid=22907509|Раіса Баравікова]], М. Арочка, [[постаці/вячаслаў-адамчык|Вячаслаў Адамчык]]), у творах якіх знайшлі адлюстраванне вобразы княгіні Рагнеды ([[творы/іван-чыгрынаў/іван-чыгрынаў-звон-не-малітва|Іван Чыгрынаў "Звон - не малітва"]], [[творы/алесь-петрашкевіч/алесь-петрашкевіч-гора-і-слава-русь-кіеў|Алесь Петрашкевіч "Русь Кіеўская"]]), Францыска Скарыны (М. Арочка "Судны дзень для Скарыны", [[творы/іншае/максім-клімковіч-і-міраслаў-адамчык-шайб|Максім Клімковіч і Міраслаў Адамчык "Vita brevis, або Нагавіцы святога Георгія"]], А. Курэйчык "Скарына"), Барбары Радзівіл ([[творы/раіса-баравікова/раіса-баравікова-барбара-радзівіл|Раіса Баравікова "Барбара Радзівіл"]]) і інш.\\
 . Сучасная беларуская драматургія вядзе творчы пошук у плане тэматыкі, праблематыкі твораў, пашырэння жанравай разнастайнасці іх, іншых шляхоў мастацкага адлюстравання рэчаіснасці. Новая беларуская драматургія вызначаецца павышанай увагай аўтараў да мастацкай формы, спрабуе адшукаць сінтэтычнае спалучэнне элементаў рэалістычнай і мадэрнісцкай паэтыкі, імкнецца спалучыць канкрэтны рэалістычны план існавання сучаснага чалавека з ірацыянальным, падсвядомым, са светам ілюзій.\\
-. У другой палове 80-х — 90-х гадах сярод вядучых жанраў беларускай драматургіі (камедыі, драмы) з'явіліся новыя іх формы: трагіфарс, камедыя-лубок, [[slounik>трагікамедыя|трагікамедыя]] (іх ствараюць У. Сауліч — трагіфарс "Сабака з залатым зубам", Г. Марчук — камедыя-лубок "Вясёлыя, бедныя, багатыя", трагікамедыя "Цвярозы дзень Сцяпана Крываручкі" і інш.). На сцэнах тэатраў з'яўляюцца гістарычныя драмы Аляксея Дударава "Князь Вітаўт" і "Чорная панна Нясвіжа", гісторыка-біяграфічная А. Курэйчыка "Скарына". Шукаюць драматургі і нацыянальны варыянт драмы абсурду: ("Султан Брунея" А. Дзялендзіка, "Галава" I. Сідарука, "Драматургічныя тэксты" А. Асташонка, [[творы/іншае/галіна-багданава-ас-лінія|"АС-лінія" Галіны Багданавай]]) і інш.\\
+. У другой палове 80-х — 90-х гадах сярод вядучых жанраў беларускай драматургіі (камедыі, драмы) з'явіліся новыя іх формы: трагіфарс, камедыя-лубок, [[слоўнік/трагікамедыя|трагікамедыя]] (іх ствараюць У. Сауліч — трагіфарс "Сабака з залатым зубам", Г. Марчук — камедыя-лубок "Вясёлыя, бедныя, багатыя", трагікамедыя "Цвярозы дзень Сцяпана Крываручкі" і інш.). На сцэнах тэатраў з'яўляюцца гістарычныя драмы Аляксея Дударава "Князь Вітаўт" і "Чорная панна Нясвіжа", гісторыка-біяграфічная А. Курэйчыка "Скарына". Шукаюць драматургі і нацыянальны варыянт драмы абсурду: ("Султан Брунея" А. Дзялендзіка, "Галава" I. Сідарука, "Драматургічныя тэксты" А. Асташонка, [[творы/іншае/галіна-багданава-ас-лінія|"АС-лінія" Галіны Багданавай]]) і інш.\\
-. [[slounik>драма-абсурду|Драма абсурду]] — тып сучаснай драмы, якая характарызуецца эстэтыкай бяссэнсіцы, перапляценнем рэальнага і выдуманага, явы і сну, ірацыянальным пачаткам, парадаксальнасцю. Стваральнікі драмы абсурду адмаўляюцца ад традыцыйных элементаў драмы: дзеяння, дыялога, інтрыгі, [[slounik>канфлікт|канфлікту]], характару. Чалавек у драме абсурду вызначаецца ўчынкамі, пазбаўленымі сэнсу, а рэальнасць прадстаўляецца як хаос.\\
+. [[слоўнік/драма-абсурду|Драма абсурду]] — тып сучаснай драмы, якая характарызуецца эстэтыкай бяссэнсіцы, перапляценнем рэальнага і выдуманага, явы і сну, ірацыянальным пачаткам, парадаксальнасцю. Стваральнікі драмы абсурду адмаўляюцца ад традыцыйных элементаў драмы: дзеяння, дыялога, інтрыгі, [[слоўнік/канфлікт|канфлікту]], характару. Чалавек у драме абсурду вызначаецца ўчынкамі, пазбаўленымі сэнсу, а рэальнасць прадстаўляецца як хаос.\\
 Да абсурдысцкай плыні ў драматургіі адносяцца драмы [[творы/іншае/мікола-арахоўскі-ку-ку|"Ку-ку" Міколы Арахоўскага]], "Султан Брунея" А. Дзялендзіка, "Галава" I. Сідарука, "Драматургічныя тэксты" А. Асташонка, "АС-лінія" Галіны Багданавай.
@@ Радок 27: / Радок 27: @@
 ===== Падобныя старонкі =====
-  * [[textcomp>беларуская-драматургія-80-90-х-гг-агульн]]
+  * [[аналіз-і-крытыка/беларуская-драматургія-80-90-х-гг-агульн]]
   * [[творы/янка-купала/драматургічнае-майстэрства-янкі-купалы]]
   * [[творы/іншае/сучасная-літаратура-беларусі/сучасная-беларуская-драматургія]]
   * [[творы/іншае/сучасная-літаратура-беларусі/сучасная-драматургія-беларусі]]